Saturday, January 26, 2013

asasi

dulu dulu

dulu dulu lepas spm saya tak tau nak p mana
keputusan tak la cemerlang
ada try mintak GMI
siap p tebiu at loq staq lagi sorang2

dapat
tapi mak kata yuran dia banyak sgt kot
mak kata kalau pinjam mara pun
sampai bila nak habeh bayaq

tapi
kawan2 saya yang dapat institut mara ni
lepas study kena bayaq 4 5 ribu ja,dari bepuluh2 ribu pinjaman
hui2
saya ptptn kena bayaq balik 32 ribu 15 tahun

kak chaq masa nak isi borang UPU siap tanda lagi apa saya boleh ambik
uitm utm usm
apa sgt pon saya boleh ambik
keputusan tak cemerlang macam kawan2,muahahahaha

dulu dulu saya rajin jalan dgn kawan2
tak kesah la depa budak mrsm ka sekolah sains ka
walaupun depa geng2 pandai
tapi dulu sebelum masuk tu depa dok brahim dgn saya

al kesah sekali tu keluar dgn geng2 budak mrsm masa lepas habih spm
sinngah rumah cikgu mad
cikgu mad seronok dgr anak2 kawan dia dapat elok2
tanya sorang2
tapi bila mai kena kat saya
"awat hang dapat teruk sgt"

saya sememangnya memang tak cemerlang
ada sesetengah bab ja saya ok
yang lain saya so so
kadang2 teruk pun ada

last2 saya mintak masuk asasi UM
yang saya tau masa tu matrik USM dgn UKM mmg ramai orang pandai2 berebut
saya dok kira2 kalau saya masuk tak berapa nak boleh berebut tempat kot
last2 saya mintak asasi UM,sebab ramai kawan saya x mau UM

dapat la saya asasi UM
masa masuk UM
depa bagi saya kolej kinabalu
atas bukit nu
ingat ingat saya dulu kak chak dok situ jugak
ingat lagi sesat dalam UM
pak gad naik suzuki jimmy tunjuk jalan
lepas tu ingat sikit memori kak chaq bawak pasola naik bukit kolej kinabalu

masa mula2 masuk kolej kinabalu
kak chik kata
"jauh ni adik nak jalan"
bawak moto la
saya x mau bawak moto,sebab nnt moto saya sorang ja kena hantam
teruk la

alkesah banyak la suka duka jalan kaki p asasi
setengah jam jalan kaki turun bukit
balik daki bukit ada la 40 mnit

mula2 kolej ada hantar makanan tengah hari kat asasi
lama2 kolej dah tak hantar makanan
miss makan tengah hari kantin kolej
duit kantin bayar
tapi terpaksa la makan luar pakai duit sendiri
kalau ada kawan2 baik hati
mintak kawan yang x dak kelas tolong tapau
balik nnt makan
walaupun kadang2 dekat nak basi
bedal ja

yuran asasi UM depa charge standart yuran universiti
kira jam kredit
tolak duit biasiswa KPM
tolak yuran
jadi kena tambah lagi 700 ,500 nak bayaq yuran

time tu dulu seingat2 dalam poket ada 50 ja
kalau duit habeh tepon mak
"mak duit dah habeh"
nnt mak p masuk duit

tak tau la macam mana buleh hidup dengan 50 ringgit jimat2
kadang2 kak chik mai bawak makanan
bagi duit sikit
masa tu kak chik kerja tak dapat gaji
bos main tarik tali
kesian dia
tak dapat gaji tapi bagi duit kat saya

lepas asasi masuk fakulti
saya pakai semata2 duit ptptn
chik jadi peyumbang tetap bagi duit 200
mak bagi duit saya x mau ambik

ada sekali chik kata
"ni ha dia ni ni,pakai duit PTPTN ja,orang bagi duit pun x mau"
saya heran,awat duit PTPTN x cukup ka

bagi saya buleh la hidup
rupa rupanya masa U
kawan2 saya semua mak ayah depa bagi duit tiap2 bulan
saya sorang ja harap PTPTN
dgn kak chik bagi duit sikit

saya rasa saya boleh survive sebab saya tak bejalan2
saya yang jadi sy kenal jalan KL sebab kak chik selalu pindah
sebab tu ja la pun saya tau jalan kl
dok pikiaq balik
kalau saya ni jenis bejalan
beli tu beli ni
memang sah sah tak cukup dah duit ptptn tu

masa kena extend kak chak baik hati
bagi 5ribu check kat saya
habuan kena extend dah tak PTPTN

la ni dah kerja
sy pun tak beli apa2 sgt
cuma baru ni ja beli rumah
sbb dok pikiaq laki mesti ada rumah
sebab laki tempat bergantung
kena ada tempat berteduh

kreta dulu angan nak beli civic
dok bajet gaji setahun naik 10% kureng2
hahaha
tapi x menjadi kenyataan
so naik moto ja la

angan2 nak beli MPV
boleh bawak semua
mak ayah tok
siap boleh boh kerusi roda belakang
sorong ayah dgn tok kalau nak jalan jauh2

tapi tok dah tak dak
tak berapa rasa nak beli sgt
lagi pun
dok kumpui2 duit lagi
dok tenga nak bajet mcm mana belanja taun2 nak mai ni

macam2 jadi tahun ni
macam2 dah berubah

apa2 pun
kita mesti randuk kedepan
apa2 kita randuk ja

muahahahaha

No comments:

Post a Comment